قانون گذار، برای والدینی که به علت طلاق و یا به هر جهت دیگر، جدا از هم زندگی کنند، اینگونه مقرر کرده است که حضانت به یکی از آنها واگذار شده و دیگری، حق ملاقات با فرزند را داشته باشد، فردی که حضانت بر عهده او است، وظایفی را بر عهده دارد، از جمله این که نمی تواند از ملاقات فرزند با طرف دیگر جلوگیری کند. لذا، ممانعت او، دارای ضمانت اجرای قانونی می باشد و در قانون برای آن مجازات جزای نقدی، بازداشت و غیره پیش بینی شده است.

 طلاق، یکی از طرق انحلال عقد نکاح است. اما وقوع آن، میان والدین باید به شکلی باشد که کمترین اثر را بر روی کودک داشته باشد. بنابراین، قانون گذار در قانون مدنی، این گونه مقرر کرده است، که در صورتی که والدین از یکدیگر طلاق گرفته باشند، یا به هر علت دیگری، جدا از یکدیگر زندگی کنند، دادگاه در خصوص حضانت فرزندان آنان، تصمیم گیری نموده و در نهایت حضانت کودک را به یکی از والدین واگذار می کند. از جمله حقوقی که در این مدت، برای دیگری به وجود می آید ، این حق است که حق ملاقات با فرزند خود را خواهد داشت.

اما گاهی، پیش می آید که برخی از والدین، مانع ملاقات فرزند، توسط دیگری می شوند و این امر، سبب مشکلاتی برای فرزند و پدر یا مادری که از حضانت محروم شده است، می گردد. به همین دلیل، در قانون، ضمانت اجراهایی در خصوص جلوگیری از ملاقات با فرزند پیش بینی شده است تا از گسترش این موضوع، جلوگیری شود.

بنابراین، با توجه به اهمیت حضانت فرزند بعد از طلاق و مشکلات احتمالی ایجاد شده در خصوص ملاقات فرزند، در این مقاله قصد داریم در ابتدا، موضوع ملاقات با فرزند پس از طلاق را توضیح دهیم و در ادامه، ممانعت از ملاقات فرزند و ضمانت اجرای جلوگیری از ملاقات فرزند را بررسی کنیم.

ضمانت اجرای جلوگیری از ملاقات با فرزند

نیاز های عاطفی کودکان، همچون نیاز های مادی آنها باید تامین و حمایت شود. کودک برای تامین نیازهای عاطفی و روانی خود، نیازمند وجود پدر و مادر هست. طلاق، نباید سبب شود که کودک در این خصوص، با مشکلاتی مواجه بشود. حضانت فرزند توسط یکی از والدین، نباید مانع شود که دیگری از ملاقات با فرزند خود محروم بماند. جلوگیری از ملاقات و دیدار با والدین ، احساسات کودکان را جریحه دار می کند و این قطعا به مصلحت طفل یا والدین محروم از ملاقات نخواهد بود .

به همین دلیل، قانون گذار در ماده 1174 قانون مدنی، در خصوص حق ملاقات با فرزند، مقرر نموده است که " در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر، ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند ، هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی باشد ، حق ملاقات با فرزند خود را دارد ". در قانون حمایت از خانواده مصوب 1391 نیز در خصوص حضانت فرزند، سیاست هایی در نظر گرفته شده است و فصل پنجم این قانون، به نام حضانت و نگهداری اطفال می باشد. 

ضمانت اجرای جلوگیری از ملاقات با فرزند

نیاز های عاطفی کودکان، همچون نیاز های مادی آنها باید تامین و حمایت شود. کودک برای تامین نیازهای عاطفی و روانی خود، نیازمند وجود پدر و مادر هست. طلاق، نباید سبب شود که کودک در این خصوص، با مشکلاتی مواجه بشود. حضانت فرزند توسط یکی از والدین، نباید مانع شود که دیگری از ملاقات با فرزند خود محروم بماند. جلوگیری از ملاقات و دیدار با والدین ، احساسات کودکان را جریحه دار می کند و این قطعا به مصلحت طفل یا والدین محروم از ملاقات نخواهد بود .

به همین دلیل، قانون گذار در ماده 1174 قانون مدنی، در خصوص حق ملاقات با فرزند، مقرر نموده است که " در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر، ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند ، هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی باشد ، حق ملاقات با فرزند خود را دارد ". در قانون حمایت از خانواده مصوب 1391 نیز در خصوص حضانت فرزند، سیاست هایی در نظر گرفته شده است و فصل پنجم این قانون، به نام حضانت و نگهداری اطفال می باشد. 

ضمانت اجرای جلوگیری از ملاقات با فرزند

نیاز های عاطفی کودکان، همچون نیاز های مادی آنها باید تامین و حمایت شود. کودک برای تامین نیازهای عاطفی و روانی خود، نیازمند وجود پدر و مادر هست. طلاق، نباید سبب شود که کودک در این خصوص، با مشکلاتی مواجه بشود. حضانت فرزند توسط یکی از والدین، نباید مانع شود که دیگری از ملاقات با فرزند خود محروم بماند. جلوگیری از ملاقات و دیدار با والدین ، احساسات کودکان را جریحه دار می کند و این قطعا به مصلحت طفل یا والدین محروم از ملاقات نخواهد بود .

به همین دلیل، قانون گذار در ماده 1174 قانون مدنی، در خصوص حق ملاقات با فرزند، مقرر نموده است که " در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر، ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند ، هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی باشد ، حق ملاقات با فرزند خود را دارد ". در قانون حمایت از خانواده مصوب 1391 نیز در خصوص حضانت فرزند، سیاست هایی در نظر گرفته شده است و فصل پنجم این قانون، به نام حضانت و نگهداری اطفال می باشد.