در این مقاله به بررسی مهلت ، زمان و موعد انکار و تردید سند می پردازیم .

زمانی که شخصی به استناد یک سند عادی در دادگاه ادعایی را علیه دیگری مطرح می نماید ، طرف مقابل نیز می تواند در مقابل آن سند از خود دفاع شکلی نموده و به اصالت سند اعتراض کند ؛ به این صورت که یا انتساب سند به خود را رد نموده ( انکار سند ) و یا انتساب آن به شخص دیگر را مورد تردید قرار دهد ( تردید نسبت به سند ) که در مقاله مربوط به انکار و تردید نسبت به سند عادی به مفهوم آن ها پرداخته شد . البته بر اساس قانون آیین دادرسی مدنی ، ادعای انکار و تردید سند عادی صرفا در یک مهلت و بازه زمانی خاص امکان پذیر می باشد که عدم اطلاع از آن می تواند حقوق طرفین دعوا را تضییع نماید . به همین دلیل ، در این مقاله قصد داریم به بررسی موعد و مهلت انکار و تردید سند عادی در دادگاه بپردازیم . بنابراین ابتدا مهلت انکار و تردید سند عادی را توضیح داده و سپس استثنائات مهلت انکار و تردید سند عادی را بررسی می نماییم .

همانگونه که اشاره شد ، ادعای انکار و تردید نسبت به اسناد عادی ، نقش مهمی در رسیدگی نهایی به پرونده در دادگاه دارد و به همین دلیل ، اطلاع از مهلت و موعد انکار و تردید نسبت به سند عادی واجد نقشی کلیدی است . مهلت اظهار ادعای انکار و تردید نسبت به سند عادی در ماده 217 قانون آیین دادرسی مدنی مشخص شده است که بر اساس این ماده ، " اظهار ترديد يا انكار نسبت به دلايل و اسناد ارائه شده حتي ‌الامكان بايد تا اولين جلسه دادرسی به‌عمل آيد و چنانچه در جلسه دادرسی ‌منكر شود و يا نسبت به صحت و سُقم آن سكوت نمايد حسب مورد آثار انكار و سكوت بر او مترتب خواهد شد . در مواردی كه رأی دادگاه بدون دفاع ‌خوانده صادرمی شود ، خوانده ضمن واخواهی از آن ، انكار يا ترديد خود را به‌ دادگاه اعلام می دارد . نسبت به مداركی كه در مرحله واخواهی مورد استناد‌ واقع مي‌شود نيز اظهار ترديد يا انكار بايد تا اولين جلسه دادرسی به‌عمل آيد " .

به صراحت ماده مزبور ، انکار و تردید سند عادی باید حتی الامکان تا اولین جلسه دادرسی اظهار شود . گفته شد که " تا اولین جلسه دادرسی " مقطعی است که از تقدیم دادخواست آغاز شده و به نخستین نوبتی که در اولین جلسه دادرسی به طرف مورد نظر برای ارائه دفاع و پاسخ طرف مقابل داده می شود ، ختم می شود .

در نتیجه هر گاه خوانده بخواهد نسبت به اسناد غیر رسمی که خواهان رونوشت یا رو گرفت آنها را پیوست دادخواست نخستین نموده انکار یا تردید نماید ، اگر تا پیش از اولین جلسه دادرسی به موجب لایحه به این امر مبادرت نکرده ، باید در اولین جلسه دادرسی در نخستین نوبتی که دادگاه برای ارائه دفاع در برابر دادخواست خواهان در اختیار او قرار می دهد به آن اقدام نماید .

از سوی دیگر ، هر گاه خواهان بخواهد نسبت به اسناد عادی یا غیر رسمی که خوانده در پاسخ به دعوای او تا اولین جلسه دادرسی ارائه می نماید انکار یا تردید نماید ، باید در نخستین نوبتی که در همین جلسه برای پاسخ به دفاع خوانده به او داده می شود اقدام کند . بنابراین اگر هر یک از اصحاب دعوا در اولین جلسه دادرسی حاضر نباشد ، عملا فرصت و زمان انکار و تردید نسبت به اسناد عادی طرف مقابل را که تا آن جلسه ارائه شده شده است ، از دست می دهد ؛ مگر اینکه به موجب لایحه ای که تا همین جلسه تقدیم نموده ، به آن اقدام کرده باشد . از دست رفتن فرصت مذکور جبران ناشدنی است ؛ زیرا اگر حکم به صورت حضوری صادر شده باشد ، انکار و تردید محکوم علیه نسبت به اسنادی که در مرحله نخستین ارائه شده ، در مرحله تجدید نظر نیز شنیده نمی شود . برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص مفهوم تا اولین جلسه دادرسی کلیک کنید .

همانگونه که اشاره شد ، ادعای انکار و تردید نسبت به اسناد عادی ، نقش مهمی در رسیدگی نهایی به پرونده در دادگاه دارد و به همین دلیل ، اطلاع از مهلت و موعد انکار و تردید نسبت به سند عادی واجد نقشی کلیدی است . مهلت اظهار ادعای انکار و تردید نسبت به سند عادی در ماده 217 قانون آیین دادرسی مدنی مشخص شده است که بر اساس این ماده ، " اظهار ترديد يا انكار نسبت به دلايل و اسناد ارائه شده حتي ‌الامكان بايد تا اولين جلسه دادرسی به‌عمل آيد و چنانچه در جلسه دادرسی ‌منكر شود و يا نسبت به صحت و سُقم آن سكوت نمايد حسب مورد آثار انكار و سكوت بر او مترتب خواهد شد . در مواردی كه رأی دادگاه بدون دفاع ‌خوانده صادرمی شود ، خوانده ضمن واخواهی از آن ، انكار يا ترديد خود را به‌ دادگاه اعلام می دارد . نسبت به مداركی كه در مرحله واخواهی مورد استناد‌ واقع مي‌شود نيز اظهار ترديد يا انكار بايد تا اولين جلسه دادرسی به‌عمل آيد " .

به صراحت ماده مزبور ، انکار و تردید سند عادی باید حتی الامکان تا اولین جلسه دادرسی اظهار شود . گفته شد که " تا اولین جلسه دادرسی " مقطعی است که از تقدیم دادخواست آغاز شده و به نخستین نوبتی که در اولین جلسه دادرسی به طرف مورد نظر برای ارائه دفاع و پاسخ طرف مقابل داده می شود ، ختم می شود .

در نتیجه هر گاه خوانده بخواهد نسبت به اسناد غیر رسمی که خواهان رونوشت یا رو گرفت آنها را پیوست دادخواست نخستین نموده انکار یا تردید نماید ، اگر تا پیش از اولین جلسه دادرسی به موجب لایحه به این امر مبادرت نکرده ، باید در اولین جلسه دادرسی در نخستین نوبتی که دادگاه برای ارائه دفاع در برابر دادخواست خواهان در اختیار او قرار می دهد به آن اقدام نماید .

از سوی دیگر ، هر گاه خواهان بخواهد نسبت به اسناد عادی یا غیر رسمی که خوانده در پاسخ به دعوای او تا اولین جلسه دادرسی ارائه می نماید انکار یا تردید نماید ، باید در نخستین نوبتی که در همین جلسه برای پاسخ به دفاع خوانده به او داده می شود اقدام کند . بنابراین اگر هر یک از اصحاب دعوا در اولین جلسه دادرسی حاضر نباشد ، عملا فرصت و زمان انکار و تردید نسبت به اسناد عادی طرف مقابل را که تا آن جلسه ارائه شده شده است ، از دست می دهد ؛ مگر اینکه به موجب لایحه ای که تا همین جلسه تقدیم نموده ، به آن اقدام کرده باشد . از دست رفتن فرصت مذکور جبران ناشدنی است ؛ زیرا اگر حکم به صورت حضوری صادر شده باشد ، انکار و تردید محکوم علیه نسبت به اسنادی که در مرحله نخستین ارائه شده ، در مرحله تجدید نظر نیز شنیده نمی شود . برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص مفهوم تا اولین جلسه دادرسی کلیک کنید .