دینا / عقود و قراردادها / سایر عقود / خیار شرط چیست

خیار شرط چیست

ارتباط با ما

درصورتی که برای مشاوره در تمامی زمینه های ذکر شده در سایت، به دانش چندین ساله ما در این زمینه نیاز داشتید می توانید با شماره تلفن 9099075303 ( تماس با تلفن ثابت از سراسر کشور و به ازای هر دقیقه 290000 ریال ) در ارتباط باشید. سایت مشاوره دینا یک مرکز خصوصی و غیرانتفاعی است و به هیچ ارگان دولتی و خصوصی دیگر اعم از قوه قضاییه ، کانون وکلا ، کانون کارشناسان رسمی دادگستری و .... هیچگونه وابستگی ندارد.
جهت ارئه انتقادات، پیشنهادات و شکایات با شماره تلفن 54787900-021 تماس حاصل فرمایید.

logo-samandehi

تمامی حقوق این سایت متعلق به دینا می باشد ©

تماس از کل کشور : ۳ ۰ ۳ ۵ ۷ ۰ ۹ ۹ ۰ ۹
همه روزه حتی ایام تعطیل از :  ۸ صبح   الی ۱  شب

در پاسخ به این سوال که خیار شرط چیست؟ باید گفت خیار شرط، خیاری است به موجب آن، به طرفین قرارداد یا یکی از آن ها یا شخص ثالث، این حق داده می شود تا در مدت زمان معین، قرارداد را برهم زند. لزوم تعیین مدت برای خیار شرط، امکان تعیین خیار شرط برای شخص ثالث و ممنوعیت تعیین خیار شرط در نکاح، وقف و ضمان از شرایط اعمال خیار شرط می باشند.

 

در قانون مدنی،  عقود و قراردادها از یک نظر به دو گروه کلی قراردادها و عقود جایز و قراردادها و عقود لازم تقسیم می شوند. قراردادهای جایز، قراردادهایی بوده که هر یک ازطرفین قرارداد، هر زمان که اراده کند، می تواند قرارداد را بر هم بزند. قرارداد لازم نیز قراردادهایی هستند که هیچ یک از طرفین قرارداد، حق فسخ قرارداد را نداشته، مگر در موارد تعیین شده در قانون.

یکی از مواردی که به موجب قانون، هر یک از طرفین قرارداد لازم می تواند آن فسخ کند، خیارات می باشند. خیار به معنای اختیار بوده و در حقوق به اختیار و حقی گفته می شود که هر یک از طرفین برای بر هم زدن قرارداد دارد. قانون مدنی، خیارات را به ده نوع تقسیم نموده یکی ازانواع آن خیارات، خیار شرط می باشد. بنابراین ممکن است این سوال مطرح شود که خیار شرط چیست؟

با توجه به اینکه خیار شرط، دارای احکام و شرایط خاص خود بوده که در صورت عدم رعایت این احکام و شرایط، در مواردی نه تنها خیار شرط بلکه خود قرارداد اصلی نیز باطل می گردد،، در این مقاله ابتدا به این سوال پاسخ داده که خیار شرط چیست؟ و در بخش دو.م، شرایط اعمال خیار شرط را توضیح خواهیم داد.

خیار در لغت به معنای اختیار بوده و در اصطلاح حقوقی به اختیار و حقی گفته می شود که هر یک از طرفین برای بر هم زدن قرارداد دارد. با این توضیح که، قراردادها در حقوق به دو نوع کلی قراردادها و عقود جایز و قراردادها و عقود لازم تقسیم می شوند. قراردادهای جایز، به قراردادهایی گفته می شود که هر یک ازطرفین قرارداد، هر زمان که اراده کند، می تواند قرارداد را بر هم بزند. قرارداد لازم، برعکس به قراردادهایی گفته می شود که هیچ یک از طرفین قرارداد، حق بر هم زدن و فسخ قرارداد را نداشته، مگر اینکه قانون این حق را به وی داده باشد.

یکی از مواردی که قانون، این حق را به هر یک از طرفین قراردادهای لازم داده تا قرارداد را به هم زده و آن را فسخ نمایند، خیارات می باشد. بر این اساس، قانون به هر یک از طرفین عقد لازم، این حق را داده تا در مواردی که بر اساس قانون، آن طرف دارای حق خیار می باشد، عقد لازم را فسخ نماید.

ماده 396 قانون مدنی، خیارات را به 10 نوع تقسیم نموده است که مطابق آن ماده، خیارات شامل این موارد می باشند: خیار مجلس، خیار حیوان، خیار شرط، خیار تاخیر ثمن، خیار رویت و تخلف وصف، خیار غبن، خیار عیب، خیار تدلیس، خیار تبعض صفقه و خیار تخلف شرط.

همانطور که در این ماده ملاحظه می کنید، مطابق این ماده،در کنار خیاراتی مانند خیار شرط و خیار تبعض ضفقه، یکی ازانواع خیارات در قانون مدنی، خیار شرط می باشد بنابراین ممکن است این سوال مطرح شود که خیار شرط چیست؟

در پاسخ به این سوال که خیار شرط چیست؟ باید گفت خیار شرط، یکی از انواع خیارات بوده که به موجب آن، به طرفین قرارداد یا یکی از آن ها یا شخص ثالث، این حق داده می شود تا در مدت زمان معین، قرارداد را برهم زند. به عبارت دیگر، دو طرف قرارداد توافق می کنند که هر دو آنها یا یکی از آنها یا یک شخص ثالث در یک مدت مشخص که ابتدا و انتهای آن مشخص بوده، این امکان را داشته باشد تا در صورت تمایل، قرارداد را فسخ نماید.

خیار شرط در ماده 399 قانون مدنی، مورد توجه قانون گذار قرار گرفته است. به موجب این ماده: «در عقد بیع ممکن است شرط شود که در مدت معین برای بایع یا مشتری یا هر دو یا شخص خارجی اختیار فسخ معامله باشد»

خیار در لغت به معنای اختیار بوده و در اصطلاح حقوقی به اختیار و حقی گفته می شود که هر یک از طرفین برای بر هم زدن قرارداد دارد. با این توضیح که، قراردادها در حقوق به دو نوع کلی قراردادها و عقود جایز و قراردادها و عقود لازم تقسیم می شوند. قراردادهای جایز، به قراردادهایی گفته می شود که هر یک ازطرفین قرارداد، هر زمان که اراده کند، می تواند قرارداد را بر هم بزند. قرارداد لازم، برعکس به قراردادهایی گفته می شود که هیچ یک از طرفین قرارداد، حق بر هم زدن و فسخ قرارداد را نداشته، مگر اینکه قانون این حق را به وی داده باشد.

یکی از مواردی که قانون، این حق را به هر یک از طرفین قراردادهای لازم داده تا قرارداد را به هم زده و آن را فسخ نمایند، خیارات می باشد. بر این اساس، قانون به هر یک از طرفین عقد لازم، این حق را داده تا در مواردی که بر اساس قانون، آن طرف دارای حق خیار می باشد، عقد لازم را فسخ نماید.

ماده 396 قانون مدنی، خیارات را به 10 نوع تقسیم نموده است که مطابق آن ماده، خیارات شامل این موارد می باشند: خیار مجلس، خیار حیوان، خیار شرط، خیار تاخیر ثمن، خیار رویت و تخلف وصف، خیار غبن، خیار عیب، خیار تدلیس، خیار تبعض صفقه و خیار تخلف شرط.

همانطور که در این ماده ملاحظه می کنید، مطابق این ماده،در کنار خیاراتی مانند خیار شرط و خیار تبعض ضفقه، یکی ازانواع خیارات در قانون مدنی، خیار شرط می باشد بنابراین ممکن است این سوال مطرح شود که خیار شرط چیست؟

در پاسخ به این سوال که خیار شرط چیست؟ باید گفت خیار شرط، یکی از انواع خیارات بوده که به موجب آن، به طرفین قرارداد یا یکی از آن ها یا شخص ثالث، این حق داده می شود تا در مدت زمان معین، قرارداد را برهم زند. به عبارت دیگر، دو طرف قرارداد توافق می کنند که هر دو آنها یا یکی از آنها یا یک شخص ثالث در یک مدت مشخص که ابتدا و انتهای آن مشخص بوده، این امکان را داشته باشد تا در صورت تمایل، قرارداد را فسخ نماید.

خیار شرط در ماده 399 قانون مدنی، مورد توجه قانون گذار قرار گرفته است. به موجب این ماده: «در عقد بیع ممکن است شرط شود که در مدت معین برای بایع یا مشتری یا هر دو یا شخص خارجی اختیار فسخ معامله باشد»

خیار در لغت به معنای اختیار بوده و در اصطلاح حقوقی به اختیار و حقی گفته می شود که هر یک از طرفین برای بر هم زدن قرارداد دارد. با این توضیح که، قراردادها در حقوق به دو نوع کلی قراردادها و عقود جایز و قراردادها و عقود لازم تقسیم می شوند. قراردادهای جایز، به قراردادهایی گفته می شود که هر یک ازطرفین قرارداد، هر زمان که اراده کند، می تواند قرارداد را بر هم بزند. قرارداد لازم، برعکس به قراردادهایی گفته می شود که هیچ یک از طرفین قرارداد، حق بر هم زدن و فسخ قرارداد را نداشته، مگر اینکه قانون این حق را به وی داده باشد.

یکی از مواردی که قانون، این حق را به هر یک از طرفین قراردادهای لازم داده تا قرارداد را به هم زده و آن را فسخ نمایند، خیارات می باشد. بر این اساس، قانون به هر یک از طرفین عقد لازم، این حق را داده تا در مواردی که بر اساس قانون، آن طرف دارای حق خیار می باشد، عقد لازم را فسخ نماید.

ماده 396 قانون مدنی، خیارات را به 10 نوع تقسیم نموده است که مطابق آن ماده، خیارات شامل این موارد می باشند: خیار مجلس، خیار حیوان، خیار شرط، خیار تاخیر ثمن، خیار رویت و تخلف وصف، خیار غبن، خیار عیب، خیار تدلیس، خیار تبعض صفقه و خیار تخلف شرط.

همانطور که در این ماده ملاحظه می کنید، مطابق این ماده،در کنار خیاراتی مانند خیار شرط و خیار تبعض ضفقه، یکی ازانواع خیارات در قانون مدنی، خیار شرط می باشد بنابراین ممکن است این سوال مطرح شود که خیار شرط چیست؟

در پاسخ به این سوال که خیار شرط چیست؟ باید گفت خیار شرط، یکی از انواع خیارات بوده که به موجب آن، به طرفین قرارداد یا یکی از آن ها یا شخص ثالث، این حق داده می شود تا در مدت زمان معین، قرارداد را برهم زند. به عبارت دیگر، دو طرف قرارداد توافق می کنند که هر دو آنها یا یکی از آنها یا یک شخص ثالث در یک مدت مشخص که ابتدا و انتهای آن مشخص بوده، این امکان را داشته باشد تا در صورت تمایل، قرارداد را فسخ نماید.

خیار شرط در ماده 399 قانون مدنی، مورد توجه قانون گذار قرار گرفته است. به موجب این ماده: «در عقد بیع ممکن است شرط شود که در مدت معین برای بایع یا مشتری یا هر دو یا شخص خارجی اختیار فسخ معامله باشد»